متداول ترین روغنهای سیلیکون ، ترکیبات خطی پلی سیلوکسان هستند که در زنجیره های مارپیچی قرار دارند و به راحتی سر می خورند و روی هم می لغزند. روغن های سیلیکونی در دمای بالا پایداری حرارتی عالی داشته و اشکال انعطاف پذیری دارند. اکثرپلیمرهای روغن سیلیکون از پلی دی متیل سیلوکسان ساخته می شود ، اما سایر گروه های آلی (فنیل ، وینیل ، اپوکسید یا آمینو) را می توان به پلیمر سیلوکسان اضافه کرد که در برخی موارد می تواند ویژگی های خاص به روغن سیلیکون ببخشد.
ساختار شیمیایی
زنجیره اصلی روغنهای سیلیکون و سایر پلیمرهای سیلوکسان متشکل از واحدهای تکراری اتمهای سیلیسیم و اکسیژن به طور متناوب است. روغن های سیلیکون از زنجیره های تکراری خطی سیلیکون و اکسیژن تشکیل شده اند که هر اتم سیلیکون متصل به دو گروه کربن است و اغلب این گروه ها متیل هستند. روغنهای سیلیکون می توانند دارای درجه پلیمریزاسیون متفاوت باشند ، به عبارت دیگر میانگین تعداد گروههای تکرار شده سیلوکسان در یک زنجیره پلیمری، می تواند از چندین واحد تا چندین هزار واحد. جایگزینی بخش کوچکی از گروههای متیل با گروههای فنیل یا گروههای آمین می تواند نحوه تعامل پلیمرهای سیلوکسان با سایر مواد را تغییر دهد. افزودن گروه های فعال آلی به پلیمرهای سیلوکسان می تواند باعث شود پلیمرهای سیلوکسان در انواع مختلف پلیمرهای آلی ادغام شوند یا واکنش نشان دهند، که در مقایسه با پلیمرهای آلی استاندارد می تواند برخی از خصوصیات منحصر به فرد را ایجاد کند.
خواص روغن سیلیکون
ویسکوزیته روغنهای سیلیکون می تواند تا حد زیادی 0.65cs تا 2،000،000 cs متفاوت باشد و گرانروی در طیف وسیعی از دما ثابت می ماند. پلیمرهای سیلیکونی نیز در مقایسه با برخی از پلیمرهای آلی ، به دلیل ویژگی های خاص پیوندهای شیمیایی بین سیلیکون و اکسیژن در زنجیره پلیمر ، پایداری دمایی قابل توجهی (تا 250 درجه سانتیگراد) از خود نشان می دهند. سیلیکون ها به دلیل کشش سطحی بسیار کم روی سطوح بسیار آسان پخش می شوند و در مقایسه با روغن های مختلف هیدروکربن و مواد معدنی از قابلیت فشردگی بالایی برخوردار هستند. پلیمرهای سیلوکسان دارای خواص دی الکتریک خوب و مقاومت قابل توجهی در برابر تنش برشی ، پیری طبیعی، اکسیداسیون و هیدرولیزی هستند.
کاربرد
روغن های سیلیکون در درجه اول به عنوان روان کننده ، روغن سیال حرارتی یا مایعات هیدرولیک استفاده می شوند. آنها عایق های الکتریکی بسیار خوبی هستند و برخلاف مشابه های هیدروکربن ، قابل اشتعال نیستند. پایداری دما و ویژگی های خوب انتقال حرارت باعث می شود که آنها به طور گسترده در آزمایشگاه ها برای گرم کردن حمام ها (“حمام های روغنی”) قرار داده شده در بالای همزن های صفحه گرم ، و همچنین در خشک کن های یخ زده به عنوان مبرد استفاده گردد. روغن سیلیکون نیز معمولاً به عنوان مایع در کارخانه ها ، ترانسفورماتورهای نوع مرطوب ، پمپ های نفوذ و بخاری های پر روغن استفاده می شود.
گروهی از روغنهای سیلیکون معروف به سیکلوسیلوکسان ها دارای بسیاری از خصوصیات مشابه سایر روان کننده های غیر سیلوکسان غیر حلقوی هستند اما از نوسانات نسبتاً بالایی نیز برخوردار هستند و باعث می شود در تعدادی از محصولات آرایشی مانند ضد تعریق مفید باشد.
بعضی از روغنهای سیلیکون ، مانند سایمتیکون ، به دلیل کشش سطحی کم ،داراری مواد ضد کف کننده قوی هستند. از آنها در مصارف صنعتی مانند تقطیر یا تخمیر استفاده می شود ، جایی که مقادیر زیاد کف می تواند مشکل آفرین باشد. بعضی اوقات آنها برای جلوگیری از کف زیاد در هنگام سرخ شدن عمیق ، به روغن های پخت و پز اضافه می شوند. روغنهای سیلیکونی که به عنوان روان کننده استفاده می شوند ، می توانند در فرآیندهای مورد نظر کف ، مانند تولید کف پلی اورتان ، به طور ناخواسته به عنوان کف کننده (آلاینده) باشند.
از جمله ویژگی های بارز روغنهای سیلیکون در مصارف دارویی ویژه می باشد که در مباحث دیگر به آن خوهیم پرداخت.
